Wat een week...

Wat een week hebben we achter de rug !

Zending & Gemeente bestond 40 jaar en Kees en Fieke namen afscheid als leidend echtpaar. Dat was de reden dat we bijeen waren met Nederlandse zendelingen werkend in Zuid-Oost Azië, Australië, Chili, Equator, Bolivia, Peru, Brazilië, Martinique, Suriname, Curaçao, Haïti, Colombia, Mexico, Jamaica en Nederland!
Oudere zendelingen zoals Nel en ik, maar wat ik steengoed vond en waar ik erg door ben bemoedigd dat waren de jonge echtparen die er voor kiezen zendeling te zijn. Vaak horen we van "short time zendelingen" en we vroegen we ons af of we als langdurig zendeling een uitstervend ras waren ! Gelukkig niet, van de 24 zendingsechtparen/posten waren er 8 jonger of iets over de 30.!!! Fantastisch niet? Als je hun getuigenissen hoorde, dan zou je zo zin hebben om de zending in te gaan!

Persoonlijk zijn we erg bemoedigd, na het overlijden van Patrick zei ik: het is alsof er een veer is gebroken, we doen alles op de automatische piloot.
Ik geloof dat de Heer in de ze afgelopen week ons een nieuwe impuls heeft gegeven, we hebben er weer zin in, we hebben weer plannen, we maken weer plannen. Dank U Heer voor wie U bent! We gaan ervoor!

Angelina (onze schoondochter) heeft besloten om terug te gaan Nederland. Dit zal zijn beslag krijgen deze week. Dit om reden van van hun jongste kind die zorg nodig heeft welke in Nederland beter is dan in België. Alleen ze hebben nog geen huis (!) en logeren zolang bij haar ouders. Wist U dat het voor een Nederlander die terugkomt uit het buitenland een ramp is om een huis te krijgen? Wilt U bidden dat zij een huis zullen vinden in de buurt van het verzorgingscentrum?

Heel veel liefs,
Ron en Nel

Een bericht aan de huiskringen

Lieve allemaal,
Voor het eerst sinds lange tijd willen wij deze kringavond weer in jullie midden zijn, middels deze brief.
We hebben een heel nare tijd achter de rug na het verlies van Patrick en dinsdag 13 oktober is dat precies een jaar geleden.
We zijn al die tijd "gewoon" doorgegaan met ons werk en dat heeft ons goed gedaan. Niet bij de pakken neerzitten: en we zagen en ervoeren dat dat goed was. We waren niet in staat om verder dan één dag te kijken en hadden geen lust om toekomstplannen te maken. Het was echt: elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen.
Nu na een jaar gaat het emotioneel gezien veel beter, maar om nu te zeggen dat ik zin heb om dit of dit te gaan aanpakken: nee, niet echt. Ron zit wat anders in elkaar en heeft wat meer visie en dat is maar goed ook. Ik denk wel, dat we veranderd zijn in dit jaar: niet verbitterd of zo, maar wel beter het verschil aanvoelen voor ons tussen belangrijke en onbelangrijke zaken.
We danken jullie vanuit ons hart voor jullie bemoedigingen door kaartjes, mailtjes en telefoontjes en vooral door jullie gebed!Goed, we gaan dus nog steeds "gewoon" door en vragen jullie gebed voor, wat we in ons "skype-contact" zondag al even aanroerden, het nieuw te bouwen centrum. De bewoners van de gemeente waarin dit moet komen zijn het er helemaal niet mee eens en proberen door allerlei acties de bouw tegen te gaan. Nu is het zo dat de huidige behuizing oud is en er heel wat aan opgeknapt moet worden, wil het leefbaar blijven (lekkages, electriciteitsleidingen die geheel vernieuwd moeten worden, het niet meer voldoen aan de veiligheidsnormen enz.). De overheid knijpt nu nog een oogje toe, omdat er nieuw gebouwd gaat worden, maar dat moet natuurlijk niet te lang gaan duren.

Blijven jullie alsjeblieft ook bidden voor een blijvende belangstelling voor de alphacursus, beter nog: een toenemende belangstelling!
De mensen worden aangeraakt; Bidt dat het blijft hangen en dat het in praktijk omgezet gaat worden.

Wij wensen jullie een heel goede kringaond en Gods rijke zegen voor jullie allemaal.

Liefs Ron en Nel