We hebben een beetje onrustige nacht gehad.
Hoe dat zo kwam? Wel, ik heb een Stuk
getrouwd die barstens vol ideeën zit. Soms is
dat best praktisch moet ik zeggen, maar soms
ook heel vervelend.
Stuk had dus weer een bui van “ideeën”
en aangezien hij neiging heeft dingen te
vergeten, schrijft hij ze op. Zo ook deze nacht,
waarvoor hij dus regelmatig het nachtlampje
aan moest doen. Ik zat een beetje ironisch te
bedenken, dat ik misschien moest voorstellen
een bureau op de slaapkamer te zetten, zodat
hij wat makkelijker kon schrijven. Niet dat hij
geen bureaus heeft, hoor. Nee, Stuk heeft
zelfs een hele kamer voor hem alleen, waarin
een bureau staat. Dat bureau was eigenlijk
niet genoeg; er moest ook nog een tafel bij
komen, waarop hij zijn papieren kon leggen,
zodat hij (volgens zijn zeggen) het bureau
netjes kon houden. Geen probleem, het is ten
slotte zijn kamer, niet? Maar ja, volgens hem
zou het eigenlijk toch wel fijn zijn om ook een
klein bureau te hebben in de woonkamer,
zodat hij zich niet altijd hoeft af te zonderen.
Stuk houdt van gezelligheid, wat vooral blijkt
uit het feit dat, als hij zijn bord leeg heeft en
ik nog maar net begin met eten, hij bij dat
bureau gaat zitten om mailtjes te versturen.
(Trouwens, voordat we kunnen eten moet
eerst de eettafel van papieren bevrijd moet
worden!)
Ik kom weer even terug op onze nachtrust.
Nadat Stuk drie keer achter elkaar het licht
had aangedaan, mompelde ik wat
tegenwerpingen van onder de dekens
vandaan, dat het zo wel genoeg was geweest.
“Ik ben bezig de wereld te veranderen” wierp
hij tegen. “Dat is goed” zei ik, “maar laat mij
dan alsjeblieft slapen!”
Column door Nel
