In
het centrum
ontvangen we asielzoekers uit allerlei landen. In Reims zijn een
aantal
Armeniërs. Lieve mensen, maar ik begrijp hun taal niet, helemaal
niet, het zijn
andere letters!
Een
vrouw die
ernstig ziek is liep daar altijd triest rond. Maar hoe “hoop in
Christus” delen
als je de taal niet begrijpt? Aan Armeense vrienden in het
zuiden van Frankrijk
vroeg ik Bijbels, maar kreeg gelijk dagboekjes, Cd's, en ander
lectuur.
Ik
liet haar zien
wat ik ontvangen had en je had haar gezicht moeten zien, dat
straalde.
Ze pakte
één Bijbel en keek me aan en nam een tweede. Uit haar handentaal
begreep ik dat
die voor een vriendin zou zijn. Nou, ga je gang! Ze nam ook
dagboekjes mee. Ik
had erin gekeken, mooie sierlijke letters, maar Ik weet niet
eens of ze van
links naar rechts of rechts naar links lezen!
Ze
had geen cd-speler, dus ik heb iets geregeld en samen met een andere
Armeense vrouw ging ze
er vorstelijk voor zitten om te luisteren.
De
brede glimlach
op haar gezicht sprak duizend talen!
Hoe
verder? Ik
weet het niet! “Effe”Armeens
leren gaat
niet. We bidden en hopen iemand te vinden die haar taal spreekt
en haar kan
begeleiden!
In
dat zelfde
centrum een Poolse vrouw. Meer dan tien jaar een zwerversbestaan
in de straten
van Reims. Gevaarlijk voor de mensen, al meerdere malen opgepakt
wegens
agressief bedelen. Nu bij ons, ernstig ziek, menselijk gezien
zonder hoop. Op
de een of andere manier is men erachter gekomen dat zij
Katholiek is. En toen?
Ik heb stad en land afgebeld om een Poolse priester te vinden.
Er was er eentje
bij de Belgische grens… Gelukkig ook eentje minder ver, op 80 km
afstand. Die
wilde wel komen. Daar ook, toen die priester in het Pools haar
begroette glom
haar gezicht! Daar ook bidden, zoeken naar mensen die Pools
spreken en haar van
de hoop in de Heer verder vertellen.
Wij wensen jullie een heel goede avond en veel zegen.
Nel en Ron Scholman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten